როგორ შევარჩიოთ მყარი დისკი?

მიუხედავად იმისა, რომ SSD და HDD ორივე გამოიყენება მონაცემთა შესანახად, ისინი განსხვავებულად მუშაობენ.

HDD – ტრადიციული მყარი დისკია, რომელიც მუდმივად ინახავს მონაცემებს, დისკს აქვს მაგნიტური თავები, რომლებიც მოძრაობენ დისკის ზედაპირზე, როდესაც კითხულობენ ან იწერენ მონაცემებს. ტრადიციული მყარი დისკი არის, ძირითადი სტაბილური საცავი კომპიუტერზე. ანუ, მასზე ინფორმაცია არ “ქრება” სისტემის გამორთვისას, RAM-ში შენახული მონაცემებისგან განსხვავებით. ინახავს თქვენს მონაცემებს, იქნება ეს გასული საუკუნის ამინდის პროგნოზები, ტრილოგიის მაღალი გარჩევადობის ასლი თუ თქვენი ციფრული მუსიკის კოლექცია.
რადგან ტრადიციული მყარი დისკი, იყენებს დისკს, როგორც შესანახ საშუალებას, გარკვეულ წილად ხმაურსაც იწვევს.
აქვე გეტყვით, რომ HDD უკვე განიხილება მონაცემთა შენახვის ძველ ტექნოლოგიად მისი მუშაობის მეთოდის გამო.

SSD – დისკის ნაცვლად მონაცემებს მიკროჩიპების გამოყენებით ინახავს,რაც მას უფრო აჩქარებს.
ზომით უფრო მცირეა HDD-თან შედარებით და შეიძლება პირდაპირ დედაპლატზეც კი დამონტაჟდეს.შეიძლება ითქვას, რომ ეს არის USB მეხსიერების უფრო მოწინავე და დახვეწილი ფორმა.
SSD დამოკიდებულია, ფლეშზე დაფუძნებულ მეხსიერებაზე, NOR და NAND არის ორი ყველაზე პოპულარული ფლეშ ტიპი.
SSD-ების უმეტესობა იყენებს NAND ფლეშ მეხსიერებას, რადგან ის უფრო სწრაფია ჩაწერისთვის და მცირე ზომის ვიდრე NOR.
NAND არის ფლეში, რომელიც ინახავს მასში შენახულ მონაცემებს მაშინაც კი, თუ დისკი გამორთულია.
როგორც უკვე ავღნიშნე, HDD მუშაობს მექანიკურად მონაცემების წასაკითხად და ჩასაწერად, ხოლო
SSD იყენებს პროცესორს (კონტროლერს) მონაცემების წასაკითხად და ჩასაწერად. ის ასევე პასუხისმგებელია მონაცემთა შენახვაზე, აღდგენაზე, ქეშირებაზე და გაწმენდაზე.
HDD-ის კოპირების პროცესი მერყეობს 30 მბ/წმ-დან 150 მბ/წმ-მდე, ხოლო სტანდარტული SSD-ს სჭირდება 500 მბ/წმ.
ამ გზით, SSD-ები აპლიკაციებისა და ფაილების (მაგ. თამაშები და ვიდეოები)
უზრუნველყოფენ ჩატვირთვის უფრო სწრაფ დროს.
ამასთანავე გეტყვით, რომ ტრადიციული დისკისგან განსხვავებით, ხმაური და ძრავისა ან სოლენოიდის გაუმართაობაც არ შეგაწუხებთ, რაც არანაკლებ მნიშვნელოვანია.

თქვენ ალბათ გსმენიათ ტერმინები “SATA”, “NVMe”, “PCIe” და “M.2”, მაგრამ კონკრეტულად რა არის ისინი?

დასაწყისისთვის, სხვადასხვა ტიპის SSD-ები ძირითადად დამოკიდებულია საცავის ერთეულსა და კომპიუტერს ან სერვერს შორის კავშირის ინტერფეისზე.
მოდი, უფრო დეტალურად განვიხილოთ თითოეული მათგანი:

SATA
SSD-ებთან ერთად გამოყენებულ პირველ ინტერფეისს ან თაობას ეწოდება. Serial Advanced Technology Attachment (SATA).
ეს არის ყველაზე ხშირად გამოყენებული ინტერფეისი მყარ დისკებსა და შესანახ მოწყობილობებს შორის.

SATA აწვდის სიჩქარეს 600 მბ/წმ-მდე და მისი ზომა თავსებადია ნოუთბუქებისა და კომპიუტერების უმეტესობასთან,
შესაბამისად, პოპულარულია.
SATA ასევე გამოდის, უფრო მცირე ზომის, რომელსაც უწოდებენ მინი–SATA (mSATA).
SATA არის ყველაზე ნელი SSD-ის ყველა ტიპს შორის, მაგრამ მას მაინც აქვს მონაცემთა გადაცემის სიჩქარე 5-ჯერ უფრო სწრაფი ვიდრე HDD.

NVMe
Non-Volatile Memory Express (NVMe) არის პროტოკოლი SSD-ებისთვის, რომელიც საშუალებას აძლევს მონაცემთა გაცვლის სიჩქარეს, მიაღწიოს 2600 მბ/წმ-მდე – ეს თითქმის 5-ჯერ უფრო სწრაფია ვიდრე SATA SSD-ები.
NVMe SSD-ები უფრო ახალია ვიდრე SATA SSD-ები.
NVMe SSD-ები უფრო ძვირია, ვიდრე SATA SSD და ჩვეულებრივ მოითხოვს მეტ ენერგიას.
ამიტომ ისინი გამოიყენება კონკრეტული საჭიროებებისთვის.
მაგალითად ბიზნესებისთვის, რომლებიც პრიორიტეტს ანიჭებენ მონაცემთა დამუშავებისა და გადაცემის მაღალ სიჩქარეს.

PCIe კონექტორი
თქვენ ასევე შეგიძლიათ დაალაგოთ SSD-ები გამოყენებული კონექტორების მიხედვით, რომლებიც განსაზღვრავენ მონაცემთა გადაცემის სიჩქარეს.
PCIe არის იგივე კონექტორი, რომელიც გამოიყენება მაღალი ხარისხის გრაფიკული ბარათების პირდაპირ დედაპლატთან დასაკავშირებლად. როდესაც NVMe SSD-ები იყენებენ PCIe კონექტორებს, ისინი უზრუნველყოფენ მონაცემთა დამუშავებისა და გადაცემის ყველაზე სწრაფ სიჩქარეს.
თუმცა, განსხვავება სიჩქარეში, ან გამტარუნარიანობაში, ყველაზე შესამჩნევია, როდესაც საქმე გვაქვს უფრო დიდ ფაილებთან (50 GB ან მეტი), მაგრამ Windows-ის გაშვებისას ან თამაშის გაშვებისას, ეს დიდად არ განსხვავდება ტიპიური SSD-ების გამოყენებისგან.

M.2 კონექტორი
ადრე ცნობილი როგორც შემდეგი თაობის ფორმის ფაქტორი (NGFF)
M.2 კონექტორი უზრუნველყოფს, რომ SSD-მ მიაღწიოს მაქსიმალურ სიჩქარეს (2600 მბ/წმ-ზე მეტი).
თუ კომპიუტერის დედაპლატას არ აქვს M.2 კონექტორი, ალტერნატიულად, PCIe ბარათი M.2 კონექტორით გამოიყენება, NVMe SSD-ის დედაპლატთან დასაკავშირებლად.
თუ კომპიუტერის დედაპლატას უკვე აქვს M.2 კონექტორი, იპოვით მეხსიერებას წარწერით „SATA M.2“ ან „NVMe M.2“.
თუმცა, თუ დედაპლატს არ აქვს ის და აქვს PCIe ბარათი ჩაშენებული M.2 კონექტორით, მას ექნება ეტიკეტირება “PCIe NVMe M.2 SSD”.
M.2 კონექტორი შედარებით მცირე ზომისაა და არის mSATA-ს ჩასანაცვლებლად.
ის ასევე შესაფერისია როგორც მცირე ზომის ნოუთბუქებისთვის, ასევე უფრო დიდი მოწყობილობებისთვისაც.
M.2 კონექტორი თავსებადია SATA, PCIe და USB 3.0-თანაც კი.

SSD-ის უპირატესობები და უარყოფითი მხარეები:
რაც უკვე განვიხილეთ SSD-ების შესახებ, ახლა საკმაოდ კარგი წარმოდგენა უნდა გქონდეთ მათი ძირითადი უპირატესობების შესახებ.
მოდით შევაჯამოთ: ისინი ბევრად უფრო სწრაფია, ვიდრე ტრადიციული მყარი დისკები.
ენერგოეფექტური და მცირე ზომის, ამასთანავე უფრო საიმედო, იმ გაგებით, რომ მუშაობენ უფრო სტაბილურად.

რაც შეეხება SSD-ის მინუსებს? ისე, SSD-ები ჩამორჩებიან რამდენიმე საკითხში:
შეზღუდული ჩაწერა/წაშლა: SSD-ებს აქვთ ჩაწერის/წაშლის შეზღუდული ციკლი.
მაგალითად, სამომხმარებლო ხარისხის SSD-ებს აქვთ ჩაწერის/წაშლის ციკლების შეზღუდული რაოდენობა, რომელიც მერყეობს 3000-5000 ციკლს შორის.
პრემიუმ SSD-ს შეიძლება ჰქონდეს ჩაწერის/წაშლის ციკლი 100000 ციკლამდე.
ასევე, მის მინუსად შესაძლოა ჩაითვალოს მისი ღირებულებაც, მიუხედავად იმისა, რომ ყოველდღიურად უფრო ხელმისაწვდომი ხდება, მაინც უფრო ძვირია ვიდრე HDD.
SSD-ები ჯერ კიდევ არ არის ხელმისაწვდომი ყველასთვის, განსაკუთრებით მჭიდრო ბიუჯეტის მქონე მომხმარებლებისთვის.

იმედს ვიტოვებ ეს ბლოგი ინფორმაციული და სასარგებლო იყო მკითხველისთვის.

პატივისცემით,